HOSSEIN NURI was born in 1954 in Iran. He learnt the art of Iranian painting in elementary school and thereafter showed his ability in academic and naturalistic painting. Before Islamic revolution he wrote a play which was a political satire, then he was tortured by regime of Shah so he lost his ability of moving hands and legs. But he continued painting with his mouth and so far he has organized more than a hundred exhibitions in Iran, France, China, Germany, Algeria, Lebanon and Austria. In addition he has made many documentary films and he has won many times ‘the best playwright’ and ‘the best director’ awards in stage festivals.

NADIA MAFTOUNI was born in 1966 in Iran. In 1984 she met Hossein Nuri whom was sat on wheelchair and they got married. In addition to being a painter, she has a PhD in Islamic philosophy, and she is teaching philosophy and logic at Tehran University.

 

غلامحسین نوری مشهور به حسین نوری در تابستان ۱۳۳۳ شمسی در مشهد مقدس دیده به جهان گشود. در شش سالگی پدر را از دست داد و مادر فداکارش، او و برادرش محمد را که سه سال از وی بزرگ­تر بود با زحمات طاقت‌­فرسا سرپرستی کرد. این دو برادر همیشه در زندگی یار و مددکار هم بودند. حسین تحصیلات ابتدایی را در مشهد گذراند و همزمان هنر نقاشی را نزد اساتید مرحوم هاشم ظریف تبریزیان، از نگارگران آستان قدس رضوی و عباس دینده فرد آموخت. هنرهای نمایشی و موسیقی را هم تجربه کرد و استعداد خود را در ورزش ژیمناستیک و دومیدانی نیز نشان داد.

پس از دوره ابتدایی برای گذراندن دوره متوسطه با استفاده از بورسیه به تهران اعزام شد و در آموزشگاه و هنرستان صنعتی فرح سابق که وابسته به اشرف پهلوی بود و تحت نظر ساواک و گارد شهربانی اداره می‌­شد، به تحصیل ادامه داد. ضمن تحصیل، با سوء استفاده­‌های رژیم از محیط هنرستان و هنرجویان برای جشن‌­های شاهنشاهی، به مبارزه مخفی پرداخت.

در پاییز سال  ۱۳۵۱ با نوشتن یک نمایشنامه طنز سیاسی شناسایی شد و مورد شکنجه قرار گرفت و از ناحیه دو دست و دو پا و حنجره و بعضی اعضای داخلی دچار نارسایی شد و به افتخار جانبازی نایل گردید؛ اما هیچ­گاه از اهدافش دست نکشید و با گرفتن قلم به دندان، به خلق آثار هنری پرداخت.

او تا سال ۷۹ بیش از صد نمایشگاه جمعی و انفرادی در موقعیت‌­های گوناگون از موزه هنرهای معاصر تهران و گالری­‌های معتبر تا شهرهای محروم مرزی برپا نمود.

وی همچنین در ساخت مستندهای ۱۶ میلی­متری، ویدیویی و برنامه­‌های تلویزیونی نقش نویسنده، کارگردان، تهیه­‌کننده و تدوین­گر را عهده­‌دار بوده است. اکثر این فیلم‌­ها راجع به دفاع مقدس و بازسازی مناطق جنگی هستند. در سال‌های تجاوز دشمن به خاک جمهوری اسلامی، برادران نوری برای بیرون راندن متجاوزین از خاک میهن به مناطق جنگی شتافتند. محمد در محاصره سوسنگرد به ایفای نقش پرداخت، محمود و احمد هم در والفجر ۸ و کربلای ۵ به درجه رفیع شهادت نایل آمدند.

نوری سال ۶۳ در حالی که برای فعالیت‌­های فرهنگی به دانشگاه شریف رفته بود با نادیا مفتونی که دانشجوی فیزیک کاربردی بود آشنا شد. مفتونی از نوری که بر ویلچر نشسته بود خواستگاری کرد. ایشان دو فرزند دارند که ابوالفضل تحصیلات موفق در رشته فلسفه دارد و محمود هم کارگردانی سینما خوانده و فیلم­‌های کوتاهش در جشنواره­‌های داخلی و خارجی جوایز ارزنده‌­ای را بدست آورده است. نادیا مفتونی نقاشی را از نوری فراگرفت و بعداً تحصیلاتش را در زمینه فلسفه اسلامی ادامه داد. او دارای دکترای تخصصی فلسفه و حکمت اسلامی از دانشگاه تهران، دانشیار همین دانشگاه و پژوهشگر در زمینه فلسفه هنر اسلامی است.

حسین نوری در هنرهای نمایشی هم فعالیت داشته و آثار او غالباً از ظاهری اجتماعی و باطنی فلسفی و عرفانی برخوردار است. به همین خاطر نمایش­‌هایش را به دعوت اقشار مختلف از دانشگاه­‌ها و جشنواره­‌های معتبر هنری گرفته تا مدارس و شهرها و روستاهای دورافتاده به اجرا گذاشته است. نوری در جشنواره سراسری تئاتر فجر سال ۶۲ با نمایش “خرقه ارغوانی” به عنوان بهترین نویسنده انتخاب شد. در جشنواره سراسری تئاتر سوره سال ۶۹، نمایش “همراه” ممتاز شناخته گردید و در جشنواره سراسری فجر ۷۰، اثر دیگرش به نام “دلدار” به عنوان بهترین کار متناسب با فرهنگ اسلامی برگزیده شد. در جشنواره سراسری فجر ۷۲، نمایش “شهود” وی جایزه بهترین نمایشنامه را دریافت کرد. نوری در برخی جشنواره­‌هایی هم که نمایشی ارائه نکرده به عنوان داور یا عضو هیأت بازبینی و ارزیابی حضور داشته است. ویژگی دیگر آثار نمایشی نوری استقبال گرم مردم بوده است. نمایش همراه از سال ۶۹ با بیش از هزار اجرا رکورددار تعداد اجرای یک نمایش توسط بازیگران گروه نوری در ایران است، یعنی به جز اجراهایی که توسط کارگردانان دیگر صورت پذیرفته است.

حسین نوری از سال ۸۰ پس از ابداع سبک اختصاصی­‌اش تحت عنوان “بازتاب” به معرفی این سبکِ نقاشی در عرصه جهانی پرداخت که با موفقیت‌­های پیاپی همراه شد. نمایشگاه‌­های پاریس در سال ۸۳، پکن در سال ۸۴، برلین در سال ۸۶، الجزایر در سال ۸۷، بیروت در سال ۸۹ و وین و مجدداً پاریس در سال ۹۰ این سبک را مورد توجه مردم، اهالی هنر و رسانه­‌های جهانی قرار داد. در این نمایشگاه­‌ها آثار نقاشی دکتر نادیا مفتونی در کنار تابلوهای همسرش، همسُرایی عاشقانه این زوج را در اذهان مخاطبان جهانی به نجوا و نمایش گذاشته است.

نوری معتقد است: “هنر، بازتابِ ظاهر و باطن است، و ظاهر و باطن، بازتابِ اول و آخر، و هستی چیزی نیست جز اول و آخر و ظاهر و باطن؛ و آثار من هم بازتابی از هستی است.”

نادیا مفتونی سال ۱۳۴۴ در تهران به دنیا آمد. برای مقطع راهنمایی به عنوان استعداد درخشان برگزیده شد و در مدرسه تیزهوشان (سمپاد) به تحصیل پرداخت و سال ۶۲ دیپلم ریاضی فیزیک گرفت. سپس به دانشگاه صنعتی شریف راه یافته و مشغول تحصیل در رشته فیزیک کاربردی شد.

در سال ۱۳۶۳ با همسرش حسین نوری، جانباز انقلاب که بر ویلچر نشسته بود آشنا شد و از وی خواستگاری کرد. به دنبال ازدواج با نوری دانشگاه را رها نموده و همراه با همسرش به تربت جام در خراسان رضوی هجرت کرد.

او پس از ازدواج نقاشی را از نوری فراگرفته و همراهِ او نمایشگاه­‌های متعددی را در استان­های مختلف کشور برپا نمود. در سابقه هنریِ وی نمایشنامه‌­نویسی، تهیه­‌کنندگی و نویسندگیِ برنامه‌­های رادیویی، کارگردانی، تدوین و گویندگی فیلم­‌های مستند نیز به چشم می­خورد. آنها دو فرزند به نام‌­های ابوالفضل (متولد ۱۳۶۴) و محمود (متولد ۱۳۶۸) دارند.

مفتونی در سالهای ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۸ علوم حوزوی سطح یک و دو را با رتبه ممتاز در حوزه علمیه مشهد (مدرسه حجت الاسلام استاد علی سائلی) فرا گرفت و همزمان با تحصیل، به تدریس نحو و فلسفه مشغول بود. او در سال ۱۳۷۹ با خانواده به تهران بازگشت و همراه با همسرش نمایشگاه‌­های متعددی از نقاشی‌­هایش را در کشورهای مختلف برپا کرد. وی در هر سه مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترای تخصصی فلسفه و حکمت اسلامی دانشگاه تهران با رتبه اول فارغ التحصیل شد. مفتونی اکنون دانشیار دانشگاه تهران است و ضمن تدریس، در زمینه فلسفه هنر اسلامی به پژوهش می­‌پردازد.

تحصیلات

دیپلم ریاضی فیزیک: دبیرستان پیام انقلاب تهران، ۱۳۶۲

کارشناسی فیزیک کاربردی (ناتمام): دانشگاه صنعتی شریف، ۱۳۶۳

لمعتین (سطح ۱ و ۲ علوم حوزوی): مدرسه رضویه مشهد، ۱۳۷۸

کارشناسی فلسفه و کلام اسلامی: دانشگاه تهران، ۱۳۸۱

کارشناسی ارشد فلسفه و کلام اسلامی: دانشگاه تهران، ۱۳۸۲

دکترای تخصصی فلسفه و کلام اسلامی: دانشگاه تهران، ۱۳۸۵