تئاتر
پیرامون تئاترهای حسین نوری:
تماشاخانه استاد حسین نوری نام سالن نمایشی است که در سال 1398 در مشهد افتتاح گردید.
نمایشنامه سائر یکی از نوشته‌های حسین نوری است که آن را در سال 1375 و پس از آن به روی صحنه بُرد. سائر حکایت جوانی مشتاق عرفان حقیقی است که دیار به دیار و وادی به وادی می‌گردد تا عارفی واقعی را بیابد و عرفان حقیقی را از او بیاموزد. سائر در این مسیر با دکان‌هایی که به اسم عرفان باز شده برخورد می‌کند و این رویارویی‌ها موقعیت‌های طنزی را ایجاد نموده و سائر را در مسیر خود به هوشیاری می‌رساند.
شُهود نام نمایشی به قلم حسین نوری است که در سال 1373 نوشته شد. این اثر نخستین بار در سال 1374 به اجرا درآمد و در جشنواره تئاتر فجر همان سال مورد تقدیر قرار گرفت. شهود ظاهری واقعی دارد و باطنی خیالی. اما مرز ظاهر و باطن و واقعیت و خیال در کشمکش‌های تنگاتنگ نمایش برداشته می‌شود و قوای معنوی در قالبی مادی بر سر ظلم‌ها و جنایاتی که بر انسان رفته است جدال می‌کنند. در این کشمکش مرموز و […]
عاریت‌سرا نمایشی است که حسین نوری در سال 1371 نوشت و با کارگردانیِ خود به روی صحنه برد. عاریت‌سرا حکایت دو جوان عاشق است که همسفر شده‌اند. یکی عاشق دختری است و دیگری عاشق یک عارف کامل.
نمایشنامه دلدار در سال 1370 توسط حسین نوری نوشته و اجرا شد. این نمایش در جشنواره تئاتر فجر سال 1370 مورد تقدیر قرار گرفت. نمایش دلدار دو بازیگر دارد که همه بارِ بازی بر دوش یک بازیگر به نام بادخوان است و بازیگر مقابل، زیر پرده‌ای سفید و رازآلود ایستاده و از ابتدا تا انتهای نمایش کاملاً در سکوت و سکون است. دلدار حول محور غربت انسان در وادی وجودش دور می‌زند. انسانی که در سیر انفس به هزاران دلبر دل […]
نمایش همراه یکی از آثار حسین نوری است که آن را در سال 1369 نوشته است. این نمایش همان سال برای اولین بار به اجرا درآمد. مردی که سال‌ها می‌دانسته رفیق قدیمی‌اش در آسایشگاه جانبازان بستری است علیرغم نزدیک بودن به او هیچ‌گاه به ملاقاتش نرفته است. اما وقتی می‌شنود قرار است دوستِ جانبازش را برای ادامه معالجه به اروپا ببرند فرصت را غنیمت شمرده و به آسایشگاه می‌رود تا دست‌اندرکارانِ آن‌جا را متقاعد کند که به عنوان همراه با او […]
نمایش سیرک اثری به قلم حسین نوری است که در سال 1364 نوشته شده است. این نمایش بعداً در سال 1371 در جشنواره تئاتر فجر به نمایش درآمد. دو شخصیتِ مربی حیوانات و دلقک برای شرکت در آزمون سیرک بزرگ به محل برگزاری این آزمون می‌روند و امید دارند که استاد را ملاقات کنند. اما ناگهان متوجه می‌شوند که در این مکان گیر افتاده‌اند و تنها فرد دیگری که اندکی بعد در فضای صحنه می‌یابند پیرِ سفیدپوش است. آن‌ها پیر را مسبب گیر افتادن […]
نمایشنامه مار زنگی را نادیا مفتونی (با اسم مستعار زهرا نوری) در سال 1363 نوشت و همسرش حسین نوری در سال بعد آن را کارگردانی کرد و به روی صحنه برد. مارگیری زبده و چیره‌دست در بیابانی خیالی چشمش به تپه‌ای می‌افتد که حفره‌ای در آن قرار دارد. حفره به اندازه انسانی است که بتواند سینه‌خیز داخل آن رود و از آن خارج شود. مارگیر ردّ ماری بزرگ به همین اندازه را در امتداد حفره می‌بیند. ناگهان مردی با سر و وضعی […]
حقوق پشه عنوان نمایشنامه‌ای است که حسین نوری در سال ۱۳۶۳ نوشت و به روی صحنه برد. در این نمایش رفتار فریبکارانه و ناعادلانه سازمان ملل و سلطه بر امپراطوریِ جانبدارانه رسانه‌ها در قالب طنز به نقد کشیده شده است. در حالی که حقوق میلیاردها انسان نادیده گرفته شده، عطسه شخصی یا کشته شدن پشه‌ای برای منافع ظالمان تبدیل به مسأله اول جهان می‌شود.
فستیوال آخر نمایشنامه‌ای به قلم حسین نوری است که در سال 1362 نگاشته شده است. استادی پیکرتراش، مجسمه‌ای بدیع را به منظور شرکت در یک جشنواره هنری ساخته است. او منتظر ورود نقادی است که طبق روالِ گذشته درخشان هنری‌اش زیبایی اثرِ او را تحسین کند. اما این بار نقاد دیگری را می‌بیند که درباره اثرش نظرات دیگری را بیان می‌کند و به او یادآور می‌شود که زمان کمی جهت اصلاح اثرش برای فستیوالِ آخر دارد.
حسین نوری خرقه ارغوانی را در سال 1361 نگاشت. این اثر در جشنواره تئاتر فجر سال 1362 به نمایش در آمد و برنده جایزه بهترین نمایشنامه شد.
ایستگاه برزخ نمایشنامه‌ای از حسین نوری است که در سال 1360 نوشته و در سال 1361 اجرا شد. هر انسانی مرگ را با همه وجود تجربه خواهد کرد. فردی از دنیا می‌رود و در عالم برزخ برمی‌خیزد اما سرش به سنگ گور می‌خورد و دوباره می‌افتد. وقتی جسم می‌فهمد که از دنیا رفته، خود را در دادگاهی می‌بیند. این دادگاه به سان ایستگاهی در ادامه هجرت است و جسم در یکی از این ایستگاه‌ها که برزخ نام دارد پیاده می‌شود. […]
حسین نوری نمایشنامه دیر مغان را در سال 1360 نوشت و به روی صحنه برد. جوانی به دنبال عارفی حقیقی که خلق و رفتاری پیامبری داشته باشد می‌گردد و در این راه وادی به وادی و دیر به دیر با صوفی و عارف آشنا می‌شود. اما هیچ‌کدام نمی‌توانند این جوان حقیقت‌جو را اقناع کنند. عاقبت خستگی‌ناپذیری و تلاش او به ثمر می‌نشیند و عارفی را می‌یابد که چون پیامبران در برابر مظلومان و ظالمان جهان بی‌تفاوت نیست و اهل زهد […]