فستیوال آخر نمایشنامه‌ای به قلم حسین نوری است که در سال 1362 نگاشته شده است.
استادی پیکرتراش، مجسمه‌ای بدیع را به منظور شرکت در یک جشنواره هنری ساخته است. او منتظر ورود نقادی است که طبق روالِ گذشته درخشان هنری‌اش زیبایی اثرِ او را تحسین کند. اما این بار نقاد دیگری را می‌بیند که درباره اثرش نظرات دیگری را بیان می‌کند و به او یادآور می‌شود که زمان کمی جهت اصلاح اثرش برای فستیوالِ آخر دارد.